Калі я чую чарговыя енкі сваіх землякоў пра тое, як цяжка жывецца ў Беларусі, мне не шкада іх, бо іх саміх усё задавальняе, нават калі яны кажуць адваротнае.
Беларусы прызвычаіліся быць халопамі ў пана, і спадзяюцца, што вось-вось прыдзе чарговы пан, які зробіць ім заробак па 1000 даляраў на брата, прывязе па паўкабаны і па мяху бульбы кожнаму, а потым яшчэ паднясе чарку. Пры гэтым яны будуць яго паслухмяна слухацца, але ў душы не любіць і ганіць.
Вы ня згодныя з гэтым?
Тады адкажыце, калі ласка, на наступныя пытаньні:
– Калі вы прадпрымальнік, якога ўлада ў гэтыя дні даводзіць да руіны патрабаваньнямі сэртыфікацыі, то чаму вы ня выйшлі на пратэст? Не далей як сёньня ў Баранавічах з больш як тысячы пакрыўджаных уладай прадпрымальнікаў на пратэст выйшла роўна 5 (!) чалавек.
– Калі вы не задаволеныя памерам сваёй заработнай платы, то чаму вы не патрабуеце ад свайго начальства большага заробка? А калі патрабуеце, а яно не рэагуе, чаму не паклалі на стол заяву пра звальненьне? Чаму не шукаеце іншай працы?
– Калі вы абураецеся фальсіфікацыямі на апошніх выбарах, то чаму вы не пайшлі ў назіраньне? Або чаму хаця б не ахвяравалі свае грошы тым, хто туды пайшоў?
– Калі вы хочаце ў Беларусі свабоды і дэмакратыі (як у Эўропе), то колькі грошаў вы ўнесьлі ў выбарчы фонд дэмакратычнага кандыдата? А колькі грошаў перадалі адной з дэмакратычных палітычных партыяў?
Дарослыя людзі самастойна аплочваюць свае выдаткі, у тым ліку выдаткі на новы ўрад, які будзе задавальняць іх патрэбы. А пакуль абсалютная большасьць беларускіх грамадзянаў паводзіць сябе як дзеці: ім хочацца новую цацку (свабоду, дэмакратыю, дабрабыт, бязвізавы рух па ўсім сьвеце – патрэбнае падкрэсьліць), і яны, як капрызны дзіцёнак, прад’яўляюць прэтэнзіі да ўсіх, хто, па іх меркаваньню, павінен ім гэта даць — дэмакраты, грамадзкія лідары, кіраўніцтва дзяржавы, ды г.д.
Тыя беларусы, якія хочуць зьменаў у краіне, павінныя праяўляць больш грамадзянскай актыўнасьці. Калі гэтага ня будзе, то сёньняшняя — скажам наўпрост, не самая кампетэнтная — улада будзе кіраваць намі яшчэ вельмі доўга. Аж да таго часу, пакуль беларусы ня вырастуць зь дзіцячых штонікаў і ня стануцца самастойнымі дарослымі людзьмі.